ขอเล่าเรื่อที่เกิดกับตนเอง เพื่อพี่น้องจะได้เอาไว้ใบ้ยืนยันการมี ของ ผู้มีพระคุณสูงสุดของมวลมนุษยชาติได้ในโอกาสใดโอกาสหนึ่ง ที่มิต้องเดินหนีใคร มิต้องเงียบๆไปก่อน ด้วยปรัชญาสันติธรรม(อิสลาม)



วันหนึ่ง ในหมู่พี่น้องมุสลิม มีผู้หนึ่งที่เป็นแขกของพี่น้องมุสลิมในที่นั้น นั่งอยู่ข้างๆผู้เขียน ได้มีการพุดคุยกันแบบ สัพเพเหระมาเรื่อยๆ เขามีประวัติส่วนตัวที่แจ้งกับผมว่า ท่านคทอ อาจารย์มหาวิทยาลับ เรียนจบที่อเมริกา ผมก็ฟังแบบปกติ แต่มีประโยคที่เขาใช้กับผู้เขียน เมื่อผู้เขียนกล่าวเชื่อมโยงเรื่องที่คุยกันว่า เป็นพระประสงค์จาก อัลลอฮ์ ท่านนั้นกล่าวว่า คุณรู้ไหม อัลลอฮ์น่ะ ไม่มีหรอก มนุษย์มันอุปโลกขึ้นมาเองทั้งนั้น. ด้วยพระนามของอัลลอฮ์ ผู้ทรงเมตตาปราณีเสมอ คือ ประโยคแรกที่ผู้เขียนกล่าว ก่อนจะตามด้วย หากอาจารย์ว่า ไม่มี แล้วผมจะขอใช้สิทธิ์ในการกล่าวว่า อัลลอฮ์ มีล่ะ จะได้ไหม อาจารย์ก็มีอัลลอฮ์ไปแล้ว แต่เพียงแต่มีเป็นสิ่งปฎิเสธปืดกั้น ส่วนผมมีเป็นสิ่งกตัญญู แล้วใครล่ะ สร้างจักรวาล สร้างโลก สร้างออกซิเจนให้เราเสพ ท่านนั้นตอบว่า พระพรหมไงล่ะ สร้างโลก เราถามว่า แล้วใครสร้างพระพรหมล่ะ เขาตอบว่า ไม่มีหรอก มนุษย์อุปโลกพระพรหมขึ้นมาเองแบบเดียวกับอุปโลกอัลลฮ์ขึ้นมานั่นแหละ. เรากล่าวว่า หากเราจะกตัญญูต่อผู้สร้างพระพรหม ให้อำนาจพระพรหมเสมอมา อย่างที่สุดแล้ว จะผิดไหม จะอนุญาตเราไหมล่ะ เราคือผู้ลบหลู่สิ่งใดของท่านหรือไม่ เขาเฉย(เพราะเป็นไปได้ว่าด็อกเตอร์อาจจเริ่มงง) เขากล่าวต่อว่า มันไม่มีอะไรหรอก มีมนุษย์กลุ่มหนึ่งอุปโลกพระพรหมขึ้นมาเอง. เรากล่าวทันทีว่า เรากตัญญูต่อผู้สร้างมนุษย์กลุ่มนั้น ให้พลังงานในการครีเอทสิ่งใหม่ๆนั้นขึ้นมาได้ เราลบหลู่ผู้ที่ครีเอทไหม เงียบอีก ท่านกล่าวต่ออีกว่า มันไม่มีอะไรหรอก มันคือ เดอะวัน ที่อยู่ในหัวใจเรานี่แหละ อ้าว ถ้าเช่นนั้นผมขอกตัญญูต่อผู้สร้าง และให่อำนาจคำว่า เดอะวันที่อยู่ในหัวใจอาจารย์นั่นแหละ พลันหยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่ง แล้วเริ่มวาดการ์ตูน เริ่มจากการเขียนว่า หากเราไม่ยึดติดว่าอัตตา ปอด ม้าม หัวใจ ลมหายใจ ความรู้ภายใน โอกาสภายนอก ทุกสิ่งมิใช่ของเรา (ตอนนั้นไม่แน่ใจว่าท่านนั้นยึดปรัชญาใดแน่ เรื่องอนัตตาของสิถถะ หรือ พราหม์ของแท้ เพราะมีการกล่าวว่า มนุษย์อุปโลกพระพรหมให้เราได้ยินเลยเริ่มจากเรื่องอัตตา อนัตตาก่อน) เมื่อผมมั่นคงว่ามันเป็นเครื่องมือของอัลลอฮ์ที่ใช้สมดุลจักรวาลที่อัลลอฮ์สร้างมานี้ เราก็ไม่มีตัวตนได้ทันที คือ อนัตตา ได้ทันที ไม่ต้องไปนั่งถ้ำ ไม่ต้องผ่านการหนีคดีใดใด ไม่ต้องทำบุญมามากๆก่อน ไม่ต้องนั่งนิ่งๆในสุเหร่า ในถ้ำ ในวัดใดใดด้วยซ้ำ เป็นอนัตตาทันที. จากนั้นเริ่มเขียนว่า สิทธิมนุษยชนข้อ1มนุษย์มีสิทธิ์ที่จะรับทราบว่า มนุษย์มาจากไหน และ2 มนุษย์มีสิทธิ์ที่จะทราบว่า ใครคือผู้มีพระคุณที่สูงสุดของเขา จากนั้นเขียนคำว่า กตัญญู แล้วพูดว่า มนุษย์ทำสิ่งนี้ หายไประหว่าเดินทางหรือไม่ เพราะไม่รู้ว่า จะกตัญญูต่อผู้มีพระคุณใดที่มีพระคุณสูงสุด แล้วกล่าวต่อว่า ในกุรอาน ไม่มีความต้องการ5ระดับ ที่มาสโลว์ได้กล่าวไว้เลย เพราะฉะนั้น อาจารย์ลองไปอ่านอัลกุรอานเถิด แล้วที่เขียนมาทั้งหมด2-3 รูป อาจารย์จะทราบเองผมไม่มีหน้าที่ชี้นำท่านเลย. พอพูดจบ ก็วาดลายเส้นรูปคน แล้วมีคำว่าความรู้อีกฝั่ง มีเส้นหนึ่งขีดแบ่งกั้นไว้. แล้วถามว่า มนุษย์สามารถขออนุญาติอยู่คนละฝั่งกับสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน ไปก่อนก็ได้ แต่เสียโอกาสไหมที่ความรู้มาถึงแล้ว



เท่านั้นแหละ ท่านนั้นเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันควัน แล้วกล่าวคำหยาบคายขึ้นมาด้วยเสียงอันดังว่า มึงหยุดสอนเลยนะ กูไม่อยากฟังแล้ว (ท่านนั้นเขาคงถือตัวว่าเขาเป็นอาจารย์) เรากล่าวว่า ผมมิได้สอนท่านเลย นี่เป็นเพียงเบื้องต้นที่ผมใช้สิทธิ์อธิบายว่า อัลลอฮ์ มี เท่านั้น อาจารย์อย่าเพิ่งรู้สึกเจ็บปวดใดใเลย อาจารย์ต้องอดทนอีกหน่อยนะ เขาว่า กูไม่เจ็บปวดอะไร แต่กูไม่ทน กูรำคาญ มึงพูดอยู่นั่นแหละ อัลลอฮ์ๆๆๆรำคาญ (อันนี้ อาจเพี้ยนนิดๆ แต่บริบทแบบนี้แหละ) มึงรู้ไหมกูเป็นใคร ไม่หยุดสอน(เขายังเข้าใจว่าเราสอนอยู่อีก ทั้งๆที่อธิบายไปแล้ว คงจะหูอื้อแน่เลย) เดี๋ยวกูต่อยมึงจริงๆด้วยนะ มึงเป็นใครว่ะ เราไม่มีอาการโกรธแบบเขาเลย ซ้ำยังบีบแขนเขาให้เย็นลงอีก แล้วชี้ว่าผมกล่าวหรือเขียนสิ่งใดผิด เขาโต้ว่า กูรำคาญ มึพูดแต่อัลลอฮ์ๆๆๆๆ กูรำคาญ พร้อมทั้งเอามือ มาฉีกกระดาษที่ผมเขียนนั้น (อ้าวนี่ถึงขนาดทำลายสารกันเลยหรือ ไม่น่าเชื่อ นี่คือ อาจารย์มหาวิทยาลัย อายุ71 ปีแล้วนะเนี่ยะ ปล้วนี่ก็ในมัสยิดด้วยนะ )ท่านนี้ อัลลอฮ์ ให่เขาที่มาพบผู้ใช้ปรัชญาสันติธรรมเต็มเสป็ค ผมจึงไม่มีอาการใดใดเช่นกับท่านนั้น ตอบโต้ท่านเลย ผมยังโอ้โลม ปฎิโลมเขาอย่างพินอบพิเทา



เรื่องราวก็มีต่ออีกนิดหน่อย และที่เขียนมา มีบ้างที่ขาดหายไป และสลับที่กับในขั้นตอนการเกิดขึ้น แต่ยืนยันว่า มิได้มีเพิ่มเสริมเข้ามาแต่อย่างใด เอาเป็นว่า บริบทแท้ๆก็95% ก็แล้วกัน



แต่พี่น้องครับ เหตุการนี้ บอกอะไรกับเราได้บ้าง 1. ฮิดายะห์ มีผู้ที่เขามาในเขตมัสยิด แล้วกล่าวว่า ท่านเชื่อไหมว่า อัลลอฮ์ ไม่มี แน่นอน ผู้ต้องรีบตอบว่าไม่เชื่อ คือผู้มีอัลลอฮ์เป็นสิ่งกตัญญูเช่นผมแน่นอน พร้อมทั้งมีภาระหน้าที่ ชี้แจงว่า มี. 2.การเขียนในสิ่งที่เป็นแค่สากล คือเนื่องราวทางวิชาการสากล เช่นมาสโลว์ เช่นสิทธิมนุษยชน ความกตัญญู มนุษย์กับความรู้ แค่ไม่กี่ภาพ กี่ตัวอักษร มันต้องทำลายทิ้งเพราะสามารถยืนยันการมีของอัลลอฮ์ได้ ทำให้ผู้กล่าวเริ่มต้น ฉีกมันทำลายมันด้วยโทสะจริต ด้วยวาจาที่หยามคาย ทั้งๆที่เขามีประกาศทางการศึกษาขั้นสูงๆเลยหรือ มันทำให้เขาเจ็บปวดได้เลยหรือ หากมันได้ผลขนาดนั้น เอกสารนั้นต้องเก็บไว้แสดงต่อ ต่อพี่น้องมนุษย์ที่เดินหลงทางออกไปจากแรกมีมนุษย์แล้วมีบางส่วนแตกแถวไป เอกสารนี้ น่าจะนำพาพี่น้องกลับสู่เส้นทางอันเที่ยงตรงได้บ้าง หลังจากเขาหายเจ็บปวด หายโมโหแล้วก็ได้นะ 3 การกล่าวพระนามบอง อัลลอฮ์ ในสถานที่ที่เรียกว่า มัสยิด มันผิดอย่างมาก ขนาดต่อท้าตีท้าต่อยใช้กำลังต่อกันเชียวหรือ เช่นนี้ ประเทศชาติจะหลีกหนีความรุนแรงต่อกันได้อย่างไร

แล้วยังมีผู้ใหญ่บางท่านที่เป็นมุสลิมแต่กำเนิด  กล่าวกับผมว่า คุณไม่น่าไปสร้างความรำคาญให่กับเขาเลยรู้มั้ย การพูดของคุณน่ะ มันสร้างความรำคาญให้กับเขารู้มั้ย ว้าว! ผู้ใหญ่ท่านนั้น อาจไม่ทราบรายละเอียดอย่างเพียงพอ และยังไม่เห็นเอกสารที่ถูกฉีก ที่ผมเก็บไว้เท่านั้น หากมีผู้มากล่าวในมัสยิด ต่อท่านๆโดยตรงว่า ท่านเชื่อมั้ยว่า อัลลอฮ์ น่ะไม่มี แล้วท่านอย่าไปสร้างความรำคาญโดยเพียงบอกว่า เชื่อ หรือไม่เชื่อ จบเลยหรือ ในมัสยิดนะ ตรองอีกทีซิ แล้วคนคนนั้น ก็ถูกมุสลิมเคารพนบนอบ สลามกันทั่ว(เพราะเขาเนียนมาว่า เป็นมุสลิมมาตั้งนานแล้วไงล่ะ) ขอดุอาห์ให้ท่านท่านนั้น ได้จำนนต่อปรัชญาสันติธรรมโดยเร็วเถิด อามีน